|
TAPETUM LUCIDUM LYRICS
"Demo 1" (2003 Demo)
1. Web Van Vergankelijkheid
2. Uit De Schaduwen Verrezen
3. Een Laken Van Koude Mist
4. Godenschemering
5. Eindigen
1. Web Van Vergankelijkheid
Donkere wolken verduisteren mijn gedachten
Onderhuids woekert het verval
Herinneringen aan vroegere tijden
Gaandeweg macht en jeugd vervlogen
Alles in het leven is gedoemd te verdwijnen
Met de ketting van het verval geketend
Dromen van een toekomst verloren
Door de tijd voorbij gelopen
Alle kennis een leven lang vergaard
Gaat nu weer verloren
De reden van het bestaan tot waas vervaagd
Gedachten die het daglicht schuwen keren weer
Als plaaggeesten in duistere nevels gehuld
Gevangene van de ijskoude kerker die ooit mijn ziel was
Waar nu slechts schaduwen van mijn haat huizen
Als spookachtige gedaantes
Dansend in de mist van het geheugen, van mijn geheugen
De langzaam afnemende levenskracht
Mijn uur is nu gekomen het leven is verlopen
Al mijn dromen zijn in het moeras des levens vergaan
De zin van dit bestaan is me ontgaan
Gevangen in een web van vergankelijkheid
2. Uit De Schaduwen Verrezen
De storm des levens raast onverminderd door
Over het pad naar verdoemenis
IJzige winden waaien door de duistere hoeken van mijn ziel
Gevoelens doelloos als monumenten uit lang vervlogen tijden
Herinnerend aan de glorie die eens was en nu is vergaan
Mijn jeugd voor eeuwig verloren
Tussen de ruïnes van mijn koninkrijk
Door de tand des tijd verscheurd
Zal ik voor eeuwig rouwen voor alles wat is verloren
In de vlammen van de tijd tot stof verteerd
Aanschouw de kracht van mijn geest...
Sterker dan ooit uit de as weergekeerd...
Terwijl het theater des levens verder speelt
Naar zijn trieste einde
Machteloos werd ik een toeschouwer van mijn eigen lot
Verkilde emoties drijvend als ijsbergen in een oceaan van herinneringen
Op de drempel naar eeuwigheid machtiger dan ooit uit de schaduwen verrezen
Uit De Schaduwen Verrezen
3. Een Laken Van Koude Mist
Een laken van koude mist
Verschijnt aan de horizon
En als het laatste daglicht dooft
Verdrongen door de duisternis
Ontwaken grauwe schimmen
Met een morbide dans
Nadat hun leven door verraad
Was ten onder gegaan
Zijn zij weer uit de dood
Voor eeuwig opgestaan
Hun schaterlach weerklinkt over het mistige woud
Hun blikken duivels en dood
Wee degene die hen iets in de weg heeft gelegd
Diens lot is nu reeds beslecht
Door de machten van de duivel zelf gesteund
Een laken van koude mist
Verdwijnt aan de horizon
Als de eerste zonnestralen
Aan het firmament verschijnen
4. Godenschemering
Massa's eeuwen in de duisternis gedwaald
Door de pest van het kruis geteisterd
De zoektocht naar het licht
Heeft hen de verdoemenis ingeleid
De wereld in rottigheid verloren
De tijd van de discipelen van Nazareth is verlopen
Te lang zijn de wijzen
Het zwijgen opgelegd
Onze voorvaderen hun wijsheid is verloren
In eeuwen van onwetendheid
Het pad naar de waarheid is met leugens geplaveid
Jaren van verkettering tot waanzin geleid
Geen één zal ontkomen
De eindstrijd is aangebroken
De oude goden zullen wederkeren
De mensheid het graf ingeleid
Na eeuwen in duisternis
Zij die zeiden liefde te zullen zaaien
Hebben haat en verval geoogst
Het vuur der verdoemenis brand reeds aan hun voeten
Na val komt
wederopstand
5. Eindigen
|
|
