|
GARMENHORD LYRICS
"Langsch Boschgheckweel Ende Tronckghecraeck" (2002 EP)
1. Intreedinghe
2. De Craeckende Cwaedebosschen Bey Naghte
3. Al Onder Den Beevenden Haeselaere
4. Sterck Als Nen Clauwaert
5. Buyght Voor Den Tronck
6. Sluymerduyschter
7. Fanfaere Des Doodtsch
1. Intreedinghe
2. De Craeckende Cwaedebosschen Bey Naghte
Wanneer den uyl op muysen jaeght
Ende de somb’re maen onsche naghtrust bewaeckt
Alsch de vleedermuyse den nacht doorclieft
Ende den windt de boomen laet craecken
Het uur van de Cwaedebosschen breeckt aen
Dra sullen meenighe verdwaelden van scrick versteyven
Eysinghweckende creeten clincken door ’t bosch
Selfs den stoersten bonck sal thuys bleyven
Laetst vondt men in de bosschen nen dooden landtlooper
Door tacken seyn leyf stuckghereeten
Den mulder een sagh het vanuyt seynen moolen
Naer ey segt cwaemen de bosschen tot leeven
Craeckende tacken greepen den swerver
Sey trocken seyn verdoemdt leyf in stucken
Den stacker een schreeuwdighe gheleyck honderdduusdt man
Toen nen eyckentack seyn hart er uyt beghon te rucken
Bomma vertelt aen haer kindersch aen den oopen haerdt
Weylst sey haer teydt passeert me cantclosschen
"Cweeselckens, is uw leeven u meer dan nen centiem waerdt
vermeydt dan die beheckste bosschen!
Want daer loenst den duyvel ende seyn bataljon
Die gheenen encklen paster ooit uytendreyven con
Den demoon heeft seyn leute in toovren ende moorden
Nen weysen mensch bleyft wegh van die oorden."
Bevreeschde houthackers vroeghen den baljuw om raedt
Ey stuurde seyn leegher naer d’onsaelighe plecke
’t eenighe dat sey op unne tochte daer vonden
Wasch doodt ende verderf en nen tack rond uldere necke
Het con niet meer seyn – den baljuw wasch woest
Een bosch had sojuyst seyne troepen verwoest
Ey sey: ick steeke den brandt in die vervloeckte boomen
Den duyvel sal dan wel naer buyten moeten coomen
So ghesegdt so ghedaen het woudt wasch aent ficken
Coneynen ende herten vlughten – sey wilden niet sticken
Doch plotschclaps cwam nen huylenden storm ’t vuur dooven
Den baljuw con seyne ooghen niet ghelooven
En toen versceen Garm – den ridder van ’t cwaedt
Eynd’ leyck toonde ey seyn waere ghelaet
Naer ’t scheynt huyst ey nu in and’re oorden
Daer can men nogh steedsch seynen claeghsangh aenhooren
Met een besweerenden vloeck aenenriep ey seyn vasallen
Die daedeleyck alle overleevenden aenenvalden
Nae nen bitt’ren streydt swom elckeen in ’t bloedt
Ende Garm riep: "’t sal u leeren te spotten met meyn duyvelschghebroedt"
Ey verdween met de naght ende cwam niet meer terugh
Maer ’t ghepeupel uyt de streecke vergheet hem niet vlugh
De Cwaedebosschenmythe isch belanghe niet ghedaen
Volghenst da’k peynsche comt der seekerst nogh een steertjen aen...
3. Al Onder Den Beevenden Haeselaere
Daer cwaemen aenghevlooden door het Meetjeslandtsche sandt,
Drey riddersch tempeliersch, hunne vaendelsch in de handt.
Door weeghels door de bosschen, op de vlucht voor nen tempeest,
Maenden sey hun rosschen naar het groote boerenooghstfeest.
Doch reeghen ende windt stootten de riddersch in hunne kweest,
Die uyt dienden te ceycken naar een schuylplecke teeghen ’t stormbeest.
"We spoeden naer d’ capelle, die aen den boome staet,
Den Beevenden Haeselaere bescermt ons teeghen ‘t cwaedt".
Alsoo dusch gesciede, door den donder beyna doof,
Sag men se sich haesten, naer de luwt’ hunner gheloof.
Reedsch saeghen sey van verre, wat wasch daer aen den handt,
De eylighe capelle stondt in lichterlaeiend’ brandt.
Een diaboolisch fighuur,
Greynsendt alsch een demoon,
Danschtighe rondt de vlammen,
Vol blasfemische hoon.
Refreyn:
Swart vuur, des duyvels tortuur, verspreydt sich elck uur,
Hoort het hoornghescal van den duyschteren vasal,
Slaet ghroot alarm, vreescht de horde van Garm,
Voorwaer aenscouwt den Beevenden Haselaere.
"Ey daer, rapalje",
Riepen de riddersch te paerdt,
"Houdt af die cetterey,
of proeft ons gheweyde swaerdt"
(Refreyn)
"Nogh voor het woudt weeder baedt in light,
sult ghey voor den duyvel seyn gheswight,
Sowaer ick, genaemdt Garm, van gheene capelle weeten moet,
So aenenroep ick nu meyne horde, en ey sult baeden in bloedt".
(Refreyn)
De wolcken spuwdighen vuur,
De aerde die reet oopen,
Ende uit alle duyscht’re spleeten,
Daer cwam de horde ghecroopen.
(Refreyn)
Des nuchtings cwam het licht,
En daer kon men aldusch aenscouwen
De riddersch temperliersch,
Afgheslaght door de rabauwen.
4. Sterck Als Nen Clauwaert
In het beginne des 14e jaerhonderdt
Cwam den snooden franskiljon
Seyne cluchtige wetten stellen
Al in den vlaemschen leeuw seyn hol
Doch gheenen Clauwaert liet dit beteyden
Op den Ghroeninghecouter sou men den teerlinck smeyten
De fransoozen die chargeerden
Den Clauwaert een weec niet
De speeren werden dorschtigh
Naer het vuur’ge vlaemsche bloedt
Doch den drassighen Ghroeninghecouter
Verraste den fransoos seyne marsch
Sey soncken wegh al in d’aerdt
En den vlaemingh sloegh hen hardt
De vlaemsche piecken ende ghoedendaghs
Verbreyselden meenighe fransche botten
D’aerde verswolgh het colckende bloedt
Van de verdoemde leliaertsche patriotten
Gheene gevanghenen werden ghenoomen
Den leliaert moest oover de clinghe ghejaegdt
Alsoo verliep het trieschtige noodlot
Van ey die den stercken Clauwaert belaeghdt
Den woeligen streydt was ghevochten
Nogh voor het nuchtingsglooren
Den armsaeligen onderdrucker cermde
Ey had den streydt verlooren
Vlucht dan franschen teekenterter
Ende wee uuwe gebeente
Toont ghey nogh ier uuw smeerighe toote
Ick een becooghel het met ghesteente
Ick vervloecke uuwen coningh
Ick onderwerpe mey aen gheen gespuysch
T’ eenighe waervoor ick vechte ende cnocke
Isch Vlaend’ren meynen thuys
Siet hem sidderen ende beeven
Ghey franschen hond die beyt noch blaft
Seyn hongher naer Vlaend’ren stilt al rap
Meyn swaerdt kapt seynen kop der af
Fransche leeghers belaeghden onse contreyen
Meenigh pachter verloor seyn veldt ende recht
Tot dienen saelighen dagh des heeres
In cortreyck werdt den streydt beslecht
Wat waelsch isch, valsch isch
Slaet doodt dat fransch ghespuysch
T’eenighe waervoor ick vechte ende knocke
Is Vlaend’ren meynen thuysch
Fransche leeghers belaeghden onse contreyen
Meenigh pachter verloor seyn veldt ende recht
Tot dienen saelighen dagh des heeres
In cortreyck werdt den streydt beslecht
5. Buyght Voor Den Tronck
6. Sluymerduyschter
Voorbey, des duyvelsch’ voorspellingh
Voorbey de duyscht’re deemsteringh
Een mensch, ey soeckt bescuttingh
Stromp’lendt op seyn paedensch weeghsch
Onder scaers, lantaerngeflacker
Onder vlammen, danschendt vuur
Gloeiendt, in ‘t scaduwgejacker
Roode blicken, hongher tuurt
Seyt ghey – ghevanghen in een sluymer
Cerf uw wegh – door raesendt vuur
De versiecersch – van de vrughtbaer’ aerdt
Swalpendt – op hun traenenstroom
Seyt ghey – ghevanghen in een sluymer
Doch den eynder – isch in sight
Siet de grensch – gheen ommeceer
Brullendt fuurie – bloedtverlight
Weest voorsightigh in uwen tredt
Siet de roode blicken vol hongher
Immersch seyt ghey eeuwigh ghevanghen
In nen immer sleependen sluymer
In droomen vaegh ende spiedendt
Op paeden van nimmermeer
Treedt ghey sonder reeden
Voorwaer, verlooren eeuwigh weer
Een spoor van warm ende roodt
Smelt door het glaesen sneeuwtapeyt
Dit scrick’leyck padt toont den wegh
Naer met light bevanghcleyckheyt
Snelt naer het vallen van den aevondt
Wanneer den swacklingh buyght seyn hoofdt
In droomen vaegh ende spiedendt
Op paeden van nimmermeer
Treedt ghey sonder reeden
Voorwaer, verlooren eeuwig weer
7. Fanfaere Des Doodtsch
Maeckt plaetsch
Voor de fanfaere des doodtsch
Het orckest van den duyvel
Alsch gheen ander so grootsch
Hunne claeghsanghe ghalmt over de meetjeslandtsche ackers
Waer sey loopen sterft het ges
Ende gheraemten worden wacker
In ghedachten isch de fanfaere
Immer bey den beevenden
Den pischpael van Garm
Den totem der leevenden
De luytspeelersch soleeren
Het dack van de cercke
Alsch de dooden het hooren
Cruypen sey uyt hunne sercke
Den tamboer slaeght op seyne trommelsch
Alsch waere ey beseeten
Wanneer ey se laet clincken
Heeft ’t ghansche durp het gheweeten
Met door mergh ende been ghecreysch
Aenenroept den aenvoerder het doodenleegher
Ende streydtvaerdigh edoch ghenaedeloosch
Volgt de horde seyne vuurighe creeten
|
|
