|
DIKEN LYRICS
"Ay Batarken" (2003)
1. Iþýk olsam
2. Yüreðine Al Beni
3. Karagül
4. Dolunay
5. Sabret yüreðim
6. Kara Dünya
7. Demir Nefer
8. Ay Batarken
9. On Sekizinde
10. Aðla
11. Kara Toprak
12. Kan & Aþk
1. Iþýk olsam
Haykýrýp yaðmurun altýnda
Ufukta aradýðým bir umut
Dilimden düþmeyen bir öykü
Saklýdýr aþkýn sandýðýnda
Ah! gene akþam çökerken
Karanlýða perde perde düþen benim
Ah! ben giderken senin
Iþýk olsam yoluna
Vay! karanlýðýn sonu
Ölüm hasretin oðlu
Gönlünde ateþ olsam
Iþýk olsam,haykýrsam
Al beni vur aynalara
Kýr uðursuz günlerimi
Yürü vazgeçmeden yürü
Karanlýðýn sonunda bi umut
Ah! gene akþam çökerken
Karanlýða perde perde düþen benim
Ah! ben giderken senin
Iþýk olsam yoluna
2. Yüreðine Al Beni
Hýrpalanmýþ yüreðim aðlýyor sana
Dolunay gözyaþýma,karýþýyor sevdiðim
Zincirlenip sana,düþ görebilmek için
Ölmeden al beni,yüreðine al beni
Yüreðine al beni
Yüreðine al beni
Zincirlenip ellerinden
Alnýna yaz beni
Gözlerinin önünde baþým hep öne eðik
Ne olur hiç götürme ýþýðýný uzaklara
Zincirlenip sana,ýþýðýnla yanmak için
Ölmeden al beniiyüreðine al beni
Yüreðine al beni
Yüreðine al beni
Zincirlenip ellerinden
Alnýna yaz beni
And içip gidiyorum,bu yolun sonuna
Melekler alýr beni,düþersem yarý yolda
3. Karagül
Kara bir gül açýyor, son sevdanýn baðrýnda
Ayrýlýk vakti geldi þimdi, yolculuk son aþka
Son sevdayým ben, þurda aðlayan çocuk
Yüzümü göðe dönmüþ gibi huzura ermiþi ben
Ýstersen kilitle beni kaðýlarýn ardýna
Yine gelirim koynuna
Vazgeçmem senden ben, ben ah! Karagül ah!
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ayrýlýk vaktidir þimdi
Fýrlatýp atsan da beni daðlarýn doruklarýna
Bir gece koynunda açýveren ben olurum
Bir daðýn doruðuna ekersen eðer beni
Birgün ovalara inen ben olurum, ben olurum
Ýstersen kilitle beni kapýlarýn ardýna
Yine gelirim koynuna
Vazgeçmem senden ben, ben ah! Karagül ah!
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ah! Karagül, karagül
Ayrýlýk vaktidir þimdi
Dinle beni, bu esir yüreði
Yanýk bir aðýt, türküyüm ben
Karanlýðýn altýnda koþarken düþe kalka
Gözlerimi kamaþtýran sensin karagül
4. Dolunay
Benim þu ömrümde üç ölüm, üç acý
Biri yalnýzlýk, biri hasret, biri keder
Benim þu ömrüme yalnýzlýk katan
Vazgeçip duran, sýðýnan bir yürek
Diz çök, diz çök
Diye fýsýldarken ölüm
Sakýn dinleme onu
Geriye dönme sakýn
Dolunayda üç kere
Yemin ettim tanrýya
Dolunayda üç ölüm
Esir almýþ beni
Benim þu ömrümde üç aþk, üç zafer
Biri azim, biri çalýþma, biri hedef
Benim þu ömrüme yiðitlik katan
Haykýrýp duran, dinmeyen bir yürek
Diz çök, diz çök
Diye fýsýldarken ölüm
Sakýn dinleme onu
Geriye dönme sakýn
5. Sabret yüreðim
Yorulduðun anda ruhum
Köþeye çekilme artýk, kamçýla yüreðini
Koþsun durmadan
Ezilmeyen gözlerinde
Nefretin kömür gibi simsiyah
Acýlar ölümlüdür, sevinçler ölümsüz
Sabret yüreðim, zafer eþsizdir, eþsiz
Sabret yüreðim
Gözlerin alev, gözlerin ateþ
Yorgun bedende dinmeyen yürek
Bir gün gelir elbet son yolculuk vakti
Ellerimde bir ömür gözyaþýn
Gözlerin alev, gözlerin ateþ
Yorgun bedende dinmeyen yürek
6. Kara Dünya
Yýkýlan yürek, yanan dünya
Bu tanýdýðým nefretin sesi
Yaðýyor baþýma alev alev
Bir tek umutlarým kalkandýr bana
Ah! Þimdi ensemde ölüm
Bir zamanlar zümrüt yeþili
Þimdi aðlýyor genç gözlerim
Dünya, karadünya
Geçilmez kalkan gözüyaþlý umut
Dünya, karadünya
Son söz ölümsüz düþlerimin
Bir zamanlar ay parçasý
Þimdi kana boyanmýþ yüzü
Elleri titrek, gözleri büyümüþ
Korkmuþ ama yýlmayan çocuk
Bir zamanlar hayal kuran
Koþmak yerine diz çöken
Yüreðini tanrýya koþturan çocuk
Dünya, karadünya
Geçilmez kalkan gözüyaþlý umut
Dünya, karadünya
Son söz ölümsüz düþlerimin
Var ya, bu öykü senin, benim, herkesin oðul
Var ya, ölüm var ya, birlikte koþarsak yarýn bizimdir oðul
7. Demir Nefer
Hey! Hey! Güneþ batarken yine
Gözlerimi diktim göðe, bekliyorum seni
Hey! Hey! Yýldýzlar parlarken gece
Eðme baþýný yalnýzken oðul
Demirnefer
Alevdir oðul
Demirnefer
Güneþtir oðul
Demirnefer
Sensin oðul
Hey! Hey! Ellerime bir ömür
Düþe kalka giden yüzündür yüzün
8. Ay Batarken
Gözlerim, yorgun gözlerim
Yaralý kartal gibi
Bu söylediðim son yorgun þarký
Dinle beni duymayan ýþýk nehri
Yollara düþsem
Yollara düþsem
Sana son bir kez daha
Türküler söylesem
Ay batarken
Düþlerim çaðlar benim,
Sen giderken, gözyaþým
Dinmiyor, dinmiyor benim
Dün gece düþümde bir kartalýn sýrtýndan
Seyre daldým dünyayý
Ne ölüm, ne acý ne de yalnýzlýk vardý
Yollara düþsem
Yollara düþsem
Sana son bir kez daha
Türküler söylesem
Ay batarken
Düþlerim çaðlar benim,
Sen giderken, gözyaþým
Dinmiyor, dinmiyor benim
Ýnip de yeryüzüne
Gördüm doðup büyüdüðüm yeri
Þu kahpe yalnýzlýðýn bahçelerini
9. On Sekizinde
Her gece doðan ay doðmadý bu gece
Hasret yüreðime hançer gibi saplanýr
Ey ölüm gelmedin niye, bedenim acýdan kývranýr
Gözlerimden yaþ deðil kan, kan sel olmuþ akýp gidiyor
Topraða kavuþtuðundan beri, caným tenimden ayrýlýyor
Belki üzerinde öleceðim belki
Gökyüzünden görünürse hayalin
Onsekizindeki gözlerin gece dolunaya gülümsüyor
Onsekizinde
10. Aðla
Bir destandýr bu benim, uçsuz bucaksýz sevda
Kaybetmeden ýþýðý yürümek gökyüzüne
Vakit varken daha bir çýðlýk yükselir
Býrakýp gitme beni baðladýðýn zincire
Kaybolup giden, bozkýrda bir çiçek
Affeder beni aðladýðým öyküler
Bir tek sen kalsan geriye, bozkýrýn tek gülü
Aðla yüreðim aðla
Seni zincire vuran, bir gülmüþ meðer
Aðla yüreðim aðla, bozkýrýn tek gülü
Ýçimdedir benim
Onsekiz yaþým, þu ufka bakýþým
Beni zincire vuran korkuyu yakýþým
Hatýrlarým seni getiren seher yelini
Düþürdüðün alevle yüreðimi yakýþýn
Kaybolup giden bozkýrda bir çiçek
Affeder beni aðladýðým öyküler
Bir tek sen kalan geriye, bozkýrýn tek gülü
11. Kara Toprak
Karanlýk bulutlardan damla damla kan düþtü
Gözyaþlarýma karýþýyor bu yaðmur benim
Tahtýmdan gözlüyorum geriye gelenleri
Et ve kana bürünen, ölümü yenenleri
Artýk benim de dönüþ vaktim geliyor
Yürüyorum durmaksýzýn, ardýma bakmaksýzýn
Suyu çekilmiþ bir aðaç gibi kuruyorum ben
Gözyaþlarýmý içenler asla ölmeyecekler
Ah! kara topraða
Toza, kemiðe büründüm ben
Son andýmý içtiðimde
Toza kemiðe büründüðümde
Anmasýn hiç kimse benim adýmý
Vaktiyle geberttiðim ölüm bana diz çöktürüyor
Ne yazýk ki bana boyun eðdiriyor
Ah! Ellerim fýþkýrýyor topraktan çiçek gibi
Kesiyor ellerimi mezarýmýn dikenleri
Akan kaným ýslatýyor sýzlayan ellerimi
Bir daha tutamam ben asla düþlerimi
Ah! kara topraða
Toza, kemiðe büründüm ben
Ah! kara topraða
Çok uzaklara gidiyorum ben
Her yanýmý sarýyor kollarýyla karanlýk
Her yanýmda toprak kokuyor geçmiþim gibi
12. Kan & Aþk
|
|
