|
BLOODPAINT LYRICS
"ENS" (2002 Demo)
1. Nadejdzie czas
2. Obraz duszy
3. Istota
4. Ens
5. Anio³owie z³udnej przysz³o¶ci
6. Tam gdzie nie dociera ból
7. Celibat
8. Antares
1. Nadejdzie czas
Gdy nadejdzie czas s³oñce zwymiotuje
¿ó³ci± okrywaj±c siê mrokiem.
A gwiazdy zaczn± krwawiæ swym blaskiem,
w¶ród gasn±cych ¶wiate³ ksiê¿yca.
Przera¼liwy jêk, paniczny strach, kolejny ptak straci³ wolno¶æ.
Triumf ¶mierci nad ¿yciem... ...nadejdzie czas.
Rzeki wydadz± - zdeformowane dzieci swego twórcy,
stwarzaj±c w ramionach swe dzie³o.
Jak spragnione sêpy rozszarpi± sw± ofiarê... nadejdzie czas.
Wiatr zdychaj±cy ze swym podmuchem milkn±cy na wieki
W pustej g³êbi po¶ród czarnych skrzyde³ nocy.
Przeniesie swoje s³owa na upad³e stworzenie... ...zniszczy je.
Ziemia pokryje siê czarnym, suchym piaskiem,
a kwiaty stan± siê chemicznym odorem.
Wch³aniaj±cym w swe szpony tysi±ce istot.
To on, który nie przemówi³ zamieniony w cz³owieka,
tworzy niszcz±c si³ê i potêgê, która umiera.
Zabieraj±c ze sob± swe dzieci... ...nadejdzie czas.
Kiedy¶ postaæ w szarej masce, nie bêdzie mia³a lito¶ci...
...wtedy wszyscy utoniemy w jej oczach i ramionach.
2. Obraz duszy
Dzikie sny uwalniaj± mnie z wiêzów jednostajnej szaro¶ci,
Gdzie w ¶wietle jasno¶ci uwiêziony i zamkniêty,
B³±dzê w ciemno¶ciach dnia korytarzami bez wyj¶cia.
Tutaj jestem bogiem.
W niewoli dnia wyalienowany jak plew w¶ród z³otych ziaren,
Tylko tutaj znajdujê schronienie w ramionach wyobra¼ni.
Oblicze wielu twarzy, S³owo nie bêd±ce kamieniem,
Grzech bez winy, Cz³owiek z twarz±.
Smutek - odwieczny wróg. Krew - s³odki nektar zwyciêstwa
Lêk - rozkoszny kochanek strachu. Dzikie sny uwalniaj± mnie...
Tutaj obrazy duszy daleko ukryte odchodz± w zapomnienie,
Jak zwierzê z ludzkich ko¶ci pod±¿am w stronê prawdy,
krain± mego snu.
W ciemno¶ci ¶wiat³a królowa ¶mierci i ¿ycia wskazuje mi drogê.
Ju¿ nie powrócê do cieni, tam zostanê,
Pustelnik jasno¶ci w krêgu ¶miej±cych siê kar³ów.
Pustelnik jasno¶ci sprzymierzeniec nocy w dzikich snach...
3. Istota
Po¶ród ciemnych ¶cian powstajê na nowo.
Odrodzony jak Fenix z popio³ów, wêdrujê w przestrzeni czasu
Twór swych wyobra¿eñ, otoczony mg³±, powo³any do realnego snu.
Zdarta maska gdzie ukrywa siê prawda,
w lustrzanym odbiciu ukazuje oblicze,
Dawny sen powsta³ z gruzów by narodziæ siê.
Inny cz³owiek.
Po³±czony wiêzi± krwi, ze swoim bólem,
W szaleñstwie, gniewie i nienawi¶ci wypowiem swe imiê,
A bunt bêdzie moim bratem niesionym przez wiatr
Wtedy poczujê, ¿e jestem cz³owiekiem.
Koszmar by³ego ¿ycia rozpadnie siê,
A ¶mieræ schowa swój wzrok w ciemno¶ci.
Oczyszczony, Ja i mój grzech
Gdy przyjdzie czas po¶wiêcê swe my¶li
w dzikim tañcu na grobach tych
Co gniewem przenikali m± duszê, co gniewem przenikali mój cieñ,
W ich snach rozpalê z³o, a pó¼niej odejdê wolny od dawnych cieni,
I pozostanê na wieki.
4. Ens
Kiedy¶ bêdziemy martwymi cia³ami,
sterowane maszyny bez emocji.
Zapatrzeni w beznadziejê ¿ycia,
niewolnicy wyimagowanego szczê¶cia,
Przedstawiciele sztucznego ¶wiata.
Zabita i st³amszona wolno¶æ w wiê¼niach umar³ej ziemi,
Prawda trac±ca swój oddech.
Widziana czarnymi oczodo³ami,
Cienie staj±ce siê pokarmem dla nieludzkich zwierz±t.
¦lepe ofiary przysz³o¶ci.
Gdy jeszcze kiedy¶ s³uchaj±c s³ów mêdrca,
odpowiedzi± by³ cz³owiek.
Dzi¶ wiatr rozwia³ wszelk± nadziejê.
Tworzywo w¶ród twórców, ulepione z kruchej gliny,
Odbicie niewidzialnych bogów.
5. Anio³owie z³udnej przysz³o¶ci
W ¶wiecie naszych lêków, zagubionym królestwie wizji
¯yjemy w cieniu prawdy.
My anio³owie bez skrzyde³ na piersi z wyryt± krwi± wolno¶ci±,
Kryjemy siê przed wiatrem. Zapomniani bogowie wy¶nionych legend.
Duch przodków ju¿ umar³ w cmentarnym pos³aniu.
Bogowie k³amstwa, widz±cy ¶lepcy, dzieci z³udnej wieczno¶ci.
Narodzeni by staæ siê popio³em na zgliszczach ziemi,
Kamieniami le¿±cymi na dnie g³êbi lodowatego morza.
Lecz te¿ tacy z nie zbryzgan± krwi± d³oñmi,
dla których otworzy³y siê bramy pamiêci,
Wrota do wieczno¶ci.
Ból zabrany przez wiatr. Czas staj±cy na wieki.
P³acz ukojenie cierpi±cych. Pamiêæ zasypana piachem.
Wêdrowcy czasu w podró¿y do krain snu,
Oczami ciemno¶ci szukamy swej drogi.
W niewoli ¿ycia dzi¶ ¶mieræ przebi³a kajdany.
A noc zasiad³a na tronie w ¶wi±tyni cienia,
G³osz±c nasze wybawienie bêd±ce ucieczk± w inno¶æ.
Duch przodków ...
6. Tam gdzie nie dociera ból
S³oñce zachodzi chowaj±c swoj± twarz,
smutek przybiera ciemniejszych barw,
Umieram w truj±cej krwi.
Konaj±cy starzec z pustymi oczyma,
w¶ród grobowej ciszy. W ciemno¶ci zatopiê swe oczy.
Czarny kwiat na zapomnianym grobie,
Usycham w samotno¶ci na g³uchej ziemi.
Ch³odne dni nadejd± w szklanym pejza¿u.
Okryte cieniem w¶ród mijaj±cych chwil - odejdê.
Zamro¿one szczê¶cie, ból odleg³ych lat,
wszystko przepe³nione cierpieniem. Odesz³o w inny czas.
Czarny kwiat na zapomnianym grobie,
Usycham w samotno¶ci na g³uchej ziemi.
Postaæ przykryta szat± ¶mierci,
wznosi do góry w ciemno¶ci sw± twarz.
S³owami nienawi¶ci w g³êbiê istnienia, roznosi swój krzyk..
To co ci±gle przyt³acza i spowalnia ¶miech,
kryszta³owa spadaj±ca ³za po zranionym ciele.
Jak wbity w serce strach, wy¿era ¿ycia szept.
Gdy ciemno¶æ jest moj± ostoj±, i bram± do ¶mierci wybawienia.
Wtedy wszystko jest jedno¶ci±.
Postaæ przykryta szat± ¶mierci,
wznosi do góry w ciemno¶ci sw± twarz.
S³owami nienawi¶ci w g³êbiê istnienia, roznosi swój krzyk..
S³oñce zachodzi chowaj±c swoj± twarz...
7. Celibat
Zamar³a w bezruchu
W liche szmaty odziana,
Wij±c siê w ch³odzie zziêbniêtych ¶cian.
Odrzuci³a wszystkich bogów.
St³umiony g³os ciszy przenika³ przez cia³o,
Choæ rani³ tak bardzo wypycha³ w samotno¶æ.
Nie czu³a jej oddechu opadaj±c
Jej oczy zamknê³y ostatni rozdzia³.
I gdy tak le¿a³a ucieka³o z niej zycie.
Sta³ gdzie¶ z boku,
A oczy jego tak puste ¿alu nie czu³y.
Nigdy nie zrozumia³,
Choæ w wielkie ksiêgi by³ oczytany.
Odrzuci³a wszystkich bogów
Odrzuci³a wszystkich ludzi
Odrzuci³a nas.
Tam gdzie¶ daleko...
8. Antares
|
|
