|
ATE LYRICS
"X" (2006)
1. Intro
2. X
3. Mentis Penetralia
4. Defteros
5. Y
6. D³onie
7. P³ód
8. Poranek Nienarodzonych (P³ód cz. II)
1. Intro
2. X
Czy powietrze oddycha
gdzie bije ¼ród³o grzechu
czy ból jest moim ojcem
kto jest stró¿em w raju
czy krew jest ¶wiêta
sk±d siê bierze ciemno¶æ
czym siê karmi
jakim ogniem p³on± sny
jak zabija siê gwiazdy
kto zbudowa³ maszynê nienawi¶ci
kto jest sprawc± ohydy
kto jest nauczycielem jadu
kto decyduje o prawdzie
gdzie jest rzekomy w³adca
golemem ja czy ty
kto zezwoli³ na dotykanie duszy
dlaczego inteligencja jest zimna
czy poeta siê nigdy nie myli
jak± p³eæ ma czas
kto dba o zegar
gdzie ¿yje ¶mieræ
jakie imiê nosi
czym jest kres
dlaczego anio³y pachn± dymem
dlaczego umieramy
na ile to konieczne
co wiemy o przesz³o¶ci
czego siê uczymy
co jeszcze mo¿na odkryæ
kiedy ¿ycie przestanie z nas drwiæ
czy mam racjê kre¶l±c kr±g
\czy to wszystko pozwoli mi spaæ
co je¶li kiedy¶ obudzê siê martwy
po co pytaæ
Kto odpowie?
3. Mentis Penetralia
To dziwne ¿e jeszcze czujê
kiedy serce skute zimnymi palcami lodu
a wewn±trz jest tylko bezmiar pustki
nie pamiêtam niczego od tamtej chwili
s³yszê tylko g³osy wzywaj±ce imiê cz³owieka
którego ju¿ nie ma
utopi³ swe pragnienia w cyklonie gniewu
siedzê w ciemno¶ci
w odwiecznym krêgu
nakre¶lonym przez g³upców
jestem pasierbem nocy
s³oñce ju¿ dawno spoczywa
w trumnie mych d³oni
ju¿ nigdy dla mnie nie wzejdzie
tylko macocha mnie tuli
gdzie jest mój ¶wiat
czy szlak ma kres
pytania odbijaj± siê echem
w opustosza³ym gmachu mej duszy
czasem przychodzi do mnie ¶mieræ
nigdy nic nie mówi
s³ychaæ tylko smiech
ona szydzi
\nie chce mnie zabraæ
jednak da³a mi co¶
nie skoñczon± czerñ konania
przy samych wrotach do ¿ycia
stworzy³em swój w³asny przybytek
¶wi±tynia rzeczy
¿±dza i zaspokojenie bez uczuæ
zdoby³em wiedzê
obali³em dogmat
robaki
ja b³azen
wielki k³amca
pozna³em prawdê najwy¿sz±
nie ma ¿ycia przed ¶mierci±.
4. Defteros
5. Y
6. D³onie
Zamykam drzwi do przeznaczenia
zerwa³em jego g³owê
mog³em ¿yæ
\walczê ze ¶miechem dzi¶
podk³adam ogieñ pod zgliszcza
nawet kiedy le¿ysz obok mnie
dla mnie ju¿ dawno umar³a¶
rze¼biê kszta³t twojej agonii
zabawa w boga
¶lepe dzieci
g³upi starcy
rozdarta pier¶-krew
patrzê na d³onie ¿ycia
³amiê je ostrzem nocy
ju¿ nigdy nic nie da
juz nigdy nie we¼mie nic
rozsiewa niezno¶ny niepokój
zak³ada habit
wêszy strach
wyjmie z niej ¶mieræ
architekt zag³ady
cykliczny gniew
grabarz wieczno¶ci
pierwotny strach
przestrzeñ kosmosu wzywa
gwiazdy bezlito¶nie pragn±
gdzie ma spocz±æ ojciec bez dzieci
labirynt rozterek
zamkniêty labirynt
przeszyte oko wiedzy
diaboliczna forma
wolno¶æ blu¼nierstwa
nie skoñczone dzie³o
szeptana egzystencja
czysto¶æ morderstwa
dobro, zbyt dobre by by³o
z³o, zbyt z³e by nie by³o
wró¿by dyskretne
z³amane d³onie ¿ycia.
7. P³ód
P³ód moich my¶li nie ¿yje
ciecz ¿ycia odesz³a
nigdy siê nie spowiada³em
co chcesz ¿eby siê sta³o
mój potomek nie wykszta³cony
chcê spaæ na wieki
potê¿ne zderzenia planet
stworzenie mnie ominê³o
wiem s³yszê ciê stale
purpura, purpura mnie zabija
wyrywa ¿y³y ze ¶cian
p³ód moich my¶li nie ¿yje
przebijam rozpacz± jego brzuch
cicho zapad³y siê oczy
nawet nic nie mówi
nadchodzi mój spowiednik
witam uk³onem handlarza
w powietrzu wiruja ko¶ci
dam ci moj± matrycê
ewentualny pocz±tek brudu
moja mi³o¶æ nie ¿yje
tu nie ma ludzkich warto¶ci
wij± siê insekty
po¿eraj± twoje demony
wykopiê grób dla ciebie
ty wykopiesz doñ schody
¶ni³em kiedy¶ o ksiê¿ycu
z³o¶liwie str±ci³e¶ klejnot
dym uchodzi w górê
twoja zazdro¶æ ciê zgubi
tu jest bardzo ciemno
p³ód moich my¶li nie ¿yje.
8. Poranek Nienarodzonych (P³ód cz. II)
|
|
